ما زن ها تقصیر نداریم. از روز اول، با کادو و هدیه بارمان آورده اند. یادم هست روزهایی که هر هفته بابام میرفت آب باریک دانشگاه وشنبه ها که می آمد خونه من فوری می رفتم سر کیفش و عروسکم را برمی داشتم.
اصلا مطمئن بودم که همیشه عروسکم توی کیف بابام هست.
حالا چه عروسکی بزرگ چه کوچک، این چیزی بود که من انتظار داشتم و همیشه هم بود. ( خدایا بخاطر لذت دوران کودکی ام تا به امروز از تو سپاسگزارم )
همین عادت های دختر دوستی پدرهایمان، کار دست شوهرهایمان می دهد
البته توقع زیادی نیست کادو گرفتن از شوهر،
اما گاهی توقعمان هم حسابی بالا می رود.
وقتی که یکی می پرسد :
چه کنم تا شوهرم به من کادو بدهد؟
در واقع با یک نوع مرد سر و کار نداریم
اینجا قضیه روی 3 دسته مرد بسط داده می شود.
1- مرد هایی که کلا اهل کادو خریدن و این قرتی بازها نیستند
2- مرد هایی که یک بار توسط همسر محترم نوازش شده اند!
( یعنی کادو شون به چشم نیومده و همون اخ و وخ هایی که گفتیم توی پست قبل )
3- مرد هایی که واقعا وسع مالیشان نمی رسد!
قبلا توی مقاله ای گفتم که چرا شوهرها دیگه کادو نمی خرن و حس هدیه دادنشون خشک میشه!
خب من هر چه یاد گرفته ام در این باره را اینجا روی دایره می ریزم به شرطی که تو هم اگر تجربه ای داری برایم بنویسی تا به دوستان مان کمک کنیم. ( متشکرم
درباره این سایت